Kitabı okurken 2 kez ağladım. Bir Rita'nın annesi öldükten sonra onun ve ailesinin yaşadıklarını okurken, bir de şimdi babasının o 14 yaşındayken öldüğünü okuduğumda.
Küçücük masum bir kalp bu kadar ağır 2 yükü nasıl da taşıyabilmiş!
Babası vefat ettikten sonra ablası evlenip kendisi yetiştirme yurduna veriliyor. Eminim bu küçük kalp orda da çok ağlamıştır.
O kadar içli, o kadar duygusal bir kız ki Rita. İnanmıyorum şu an bir kitap karakteriyle özdeşim kuruyorum. Ama bu yaşananların tamamen gerçek ve tamamen yaşayan kişinin ağzından, birinci ağızdan anlatıldığına bu kadar yakinen şahit olmak gerçekten çok sarsıcı.
Helal olsun Freud, yine yapmış yapacağını!.. 😞😞😞
0 comments:
Yorum Gönder